ได้ยินบ้างไหม เสียงใจของฉัน
ที่มันสั่นและยังหวั่นไหว
เมื่อใครไม่สน ผู้คนก็ไร้ ไม่มีใครที่จะต้องการ
อยู่อย่างเหงาใจเหลือเกิน ฉันต้องเดินลำพัง
ไม่มีใครจะรับฟังไม่มีใครต้องการฉันเลย
อาจเป็นเพราะฉันนั้นแค่เพียงเสียงที่มันแผ่วเบา
ก็เลยเห็นฉันเหมือนแค่เหงาไม่มีความสำคัญ
หวังแค่เพียงใครสักคนที่จะทนรับฟัง
จุดประกายให้กับความหวังของคนเหงาใจ
เมื่อใครไม่สน เหมือนโดนทอดทิ้ง
คล้ายทุกสิ่งไม่จริงอย่างฝัน
จะมีบ้างไหมที่ใครให้ฉันช่วยรับ
ฟังเสียงจากหัวใจ
อยู่อย่างเหงาใจเหลือเกิน ฉันต้องเดินลำพัง
ไม่มีใครจะรับฟังไม่มีใครต้องการฉันเลย
เสียงฉันเสียงความรู้สึก
ส่วนลึกที่มันเดียวดาย
เสียงฉันเสียงร้องไห้
ที่ไม่มีใครต้องการ
อาจเป็นเพราะฉันนั้นแค่เพียงเสียงที่มันแผ่วเบา
ก็เลยเห็นฉันเหมือนแค่เหงาไม่มีความสำคัญ
หวังแค่เพียงใครสักคนที่จะทนรับฟัง
จุดประกายให้กับความหวังของคนเหงาใจ
อาจเป็นเพราะฉันนั้นแค่เพียงเสียงที่มันแผ่วเบา
ก็เลยเห็นฉันเหมือนแค่เหงาไม่มีความสำคัญ
หวังแค่เพียงใครสักคนที่จะทนรับฟัง
จุดประกายให้กับความหวังของคนเหงาใจ